Urine Protein

 Urine Protein

در یک فرد طبیعی روزانه کمتر از 150 میلی گرم پروتئین در ادرار دفع می شود. پروتئینوری به معنی وجود بیش از این مقدار پروتئین در طول شبانه روز در ادرار است. فعالیت طبیعی کلیه ها موجب بازجذب پروتئین های فیلتر شده و بازگشت آن ها به جریان خون می شود، اما در صورت آسیب دیدن کلیه ها به دلیل افزایش نفوذپذیری گلومرولی و یا کاهش بازجذب توبولی، توانایی آنها در بازجذب پروتئین های فیلتر شده کاهش یافته و بنابراین مقدار بیشتری از پروتئین وارد ادرار شده و از طریق ادرار از بدن دفع می شود. در مراحل ابتدایی آسیب کلیوی فقط مولکول های کوچک مانند آلبومین دفع می شوند و در صورت پیشرفت آسیب کلیوی، مولکول های بزرگ تر و گلوبین ها نیز وارد ادرار می شوند. پروتئین اوری به سه دسته پروتئینوری گذرا(به علت تب، عفونت، ورزش شدید، استرس روحی)، پروتئینوری متناوب( وابسته به وضعیت فیزیکی بدن است) و پروتئینوری مداوم( تظاهری از بیماریهای کلیوی یا بیماری های سیستماتیک می باشد) تقسیم می شود. افزایش پروتئین در ادرار در بیماری هایی مانند سرطان مثانه، نارسایی احتقانی قلب، دیابت، هیپرتانسیون، سندروم کلیه پلیکیستیک، عفونت مجاری ادرار، لوپوس اریتماتوز، بارداری، عفونت کلیه و سندروم گلومرولونفریت مشاهده می شود. هدف از اندازه گیری میزان آن سنجش میزان دفع پروتئین از طریق ادرار، نظارت بر سلامت و چگونگی عملکرد کلیه ها، تشخیص آسیب یا بیماری کلیوی، سایقه دفع پروتئین در ادرار و سابقه بیماریهای تاثیر گذار بر عملکرد کلیه ها می باشد.