Urea

Urea

سنتز آن عمدتا در کبدی صورت می گیرد و بعنوان اندکس عمده در عملکرد گلومرولی مطرح می باشد. در جریان کاتابولیسم پروتئین ها، نیتروژن آمینواسید به اوره تبدیل می شود و محصول نهایی متابولیسم NH3 در کبد و میزان نیتروژن اوره خون است که پس از فیلتر شدن از کلیه از طریق ادرار دفع می گردد. اوره دارای وزن مولکولی Da 60 و فرمول آن H2N-CO-NH2 می باشد، دو مول نیتروژن در هر مول اوره وجود دارد. اوره توسط توبول کلیه به میزانی که تقریبا متناسب با میزان فیلتراسیون گلومرولی است(GFR) ترشح می شود. بنابراین اوره احتباس یافته تقریبا نسبت معکوس با GFR دارد. مقدار اوره مترشحه بسته به رژیم غذایی پروتئین دار، تب، دیابت و افزایش فعالیت غدد آدرنال تغییر کرده و با آن رابطه مستقیم دارد. هر گونه عاملی که سبب حرکت بیشتر اسیدآمینه به طرف کبد شوند منجر به افزایش غلظت پلاسمایی اوره می گردد. افزایش میزان سرمی اوره در اختلالات سدیم و یا افزایش بیش از حد آب، نکروز بافتی، نفروپاتی ناشی از دیابت، سوختگی شدید، مصرف زیاد پروتئین و کاتابولیسم آن، بیماری کلیوی، بیماری پره نال کلیه، شوک، سکته حاد قلبی، استرس، دهیدراسیون، خونریزی دستگاه گوارش و کاهش میزان سرمی آن در آسیب کبدی، آکرومگالی، سوء تغذیه، سوءجذب، سندروم نفروتیک، سه ماهه اول بارداری، مشاهده می شود. سنجش سطح سرمی BUN جهت ارزیابی عملکرد کلیه ها، نظارت بر روند درمانی و میزان اثر بخشی درمان، بیماری حاد و مزمن که با اختلال در عملکرد کلیه ها وخامت می یابد، چکاپ روتین کاربرد دارد.