LDH

LDH

LDH یک تترامر با وزن مولکولی 135 کیلودالتون و متشکل از چهار زنجیر پلی پپتیدی و پنج نوع ایزوآنزیم است و مقدار LDH تام شامل اندازه گیری هر پنج گروه است، همچنین آنزیمی است که تقریبا در تمام سلول های بدن وجود دارد و واکنش تبدیل لاکتیک به پیروات را به طور برگشت پذیر کاتالیز می کند. در غیاب آسیب بافتی و سلولی، فقط کمی از آن در جریان خون وجود دارد. در اثر آسیب سلولی، LDHاز درون سلول ها آزاد شده و در جریان خون وارد می شود و بنابر این سطح آن در خون افزایش می یابد پس از مدتی به اوج رسیده و سپس به تدریج کاهش می یابد. به همین دلیل LDH می تواند شاخص خوبی برای ارزیابی درجه ی آسیب بافتی و سلولی باشد. هر یک از ایزوآنزیم ها در بافت های خاصی متمرکز هستند بنابراین با اندازگیری جداگانه هر یک از آنها می تواند به تشخیص علت و محل آسیب سلولی کمک کند. افزایش LDH در آنمی پرنیشز، انفارکتوس میوکارد، مونونوکلئوز عفونی، سکته مغزی، آنمی همولیتیک، ناراحتی عضلانی، بیماری کبدی، بیماری کلیوی، پانکراتیت، ورزش شدید، بیماری های بدخیم و همولیز و کاهش میزان آن در اثر مصرف زیاد اسید آسکوربیک مشاهده می گردد. سنجش سطح سرمی LDH در تشخیص آنمی همولیتیک، نظارت بر روند بیماری های پیش رونده مانند سرطان، کمک به تشخیص و نظارت بر روند بهبودی آسیب های بافتی حاد یا مزمن کاربرد دارد.