مس

Copper

مس از عنصر کمیاب و ضروری است که جزیی از اجزای ء تشکیل دهنده ساختمان بعضی از آنزیم ها (منوآمینواکسیدار، تیروزیناز، اسیدآسکوربیک اکسیدار، سیتوکروم اکسیدار) و پروتئین ها می باشد. مس مورد نیاز بدن در از طریق روده جذب می شود و به پروتئین های خاصی متصل شده و به کبد منتقل می گردد در کبد مقداری از مس ذخیره شده و بقیه آن به پروتئینی بنام آپوسرولوپلاسمین متصل می که نتیجه آن سرولوپلاسمین تشکیل می شود، هر مولکول سرولوپلاسمین شامل هشت اتم مس است.. مس به دو فرم متصل به پروتئین در پلاسما وجود دارد جزئی اتصال محکم ( بیشـتر از 80 درصد به سروپلاسـمین) و دیگری با اتصال سست به پروتئین های پلاسما (آلبومین) را تشکیل می دهد. در تنظیم متابولیسم آهن، تولید بافت همبندی، تولید انرژیدر سطح سلولی، تولید ملانین، تنظیم فعالیت مغز و دستگاه عصبی نقش دارد. کمبود مس با علایمـی نظیـر آنمی، نوتروپنی و اختلالات استخوانی همراه اسـت. افزایش مقدار سرمی مس در بیماری ویلسون، بارداری، مصرف داروهای استروژنی، بیماری های مزمن، آرتریت روماتوئید و بعضی از سرطان ها، حاملگی، لوسمی، التهابات، عفونت ها، بیشتر آنمی ها و کاهش میزان آن به دلیل سوءهاضمه(بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک و سلیاک)، بیماران مبتلا به سوءتغذیه(بیماری کوارشرکور)، بیماری ایسکمیک قلبی مزمن و اسهال مزمن مشاهده می شود. اندازه گیری سطح سرمی مس در تشخیص کمبود یا افزایش مس،کمک به تشخیص و پیگیری بیماری ویلسون، پیگیری و نظارت بر بیماران تحت درمان و ارزیابی میزان اثر بخشی درمان کاربرد دارد.