ALP

ALP

آلکالین فسفاتاز آنزیمی است که عمل هیدرولیز فسفاتاز را در PH قلیایی )معمولا 9 تا 10.5( انجام می دهد، بنابراین ALP یک آنزیم اختصاصی نبوده بلکه قادر است با تعدادی از سوبستراها واکنش نماید، طوری عمل می کند که یک فسفات معدنی را از مولکولهای آلی فسفر استر جدا نموده و در حین آن یک مولکول الکل تولید می شود. این آنزیم به یون Mg2+ ،Mn 2+ ، Co2+ به عنوان فعال کننده نیاز دارد. اگرچه ALP در بیشتر بافت ها وجود دارد اما سطح آن در سلول های آن در کلیه، روده و جفت به ویژه کبد و استخوان(در سلول های استئوبلاست) بیشتر از سایر بافتها است. عملکرد اصلی ALP احتمالا تسهیل انتقال متابولیت های مختلف غشا سلولی می باشد که این عمل در ارتباط با حمل و نقل چربی ها انجام می گیرد. افزایش ALP در بارداری، بیماری ویلسون، هموکروماتوز، چاقی، اختلالات متابولیکی، مقاومت به انسولین، بجه های در حال رشد ، بیماری های کبدی،سکته ریوی، نارسایی مزمن کلیه، هیپوتیروئیدیسم، کلستاز، سیروز صفراوی، مونونوکلئوز و بیماری های استخوانی مشاهده می شود، در بین بیماریهای استخوانی ، بالاترین سطح در بیماری پاژه و در بیماران مبتلا به سرطان استخوان و افزایش متوسطی در استئومالاسیا و راشیتیسم دیده می شود، که در درمان با ویتامین D طبیعی می شود. کاهش سطح سرمی آن درهیپوفسفاتمی، سوءتغذیه، اسکوروي، کرتینیسم، بیماری ارثی استخوان، کمبود ویتامین D و هیپوفسفاتازی مشاهده می شود. اندازه گیری سرمی آن جهت تشخیص و مانیتور کردن اختلالات کبد و استخوان و چکاپ عمومی کاربرد دارد.